Sometimes, I see little miracles when I draw for the children in the Prinses Máxima Centrum (the national institute for research and treatment of children with cancer). I have drawn quite a few times now for S. She lost her speech after some severe complications. With gestures, she tried to make clear what she wanted me to draw (not exactly as shown on my illustration, because she was lying in bed). Her mother soon discovered that S. was impersonating her favourite cartoon characters and we compared the gestures to a picture of the cartoon’s character line-up on my phone. Last Tuesday, S. was hospitalised again after a short stay at home… and she was talking again, with a strong voice. A good surprise!
Soms zie ik kleine wondertjes wanneer ik ga tekenen voor de kinderen in het Prinses Máxima Centrum (het nationale centrum voor onderzoek naar en behandeling van kinderen met kanker). Zo tekende ik al verschillende keren voor S. Zij was haar spraak kwijtgeraakt na enkele ernstige complicaties. Om duidelijk te maken wat ze op haar tekening wilde hebben, maakte ze gebaren (niet precies zoals op mijn tekeningetje, want ze lag in bed). Haar moeder ontdekte vrij snel dat S. haar favoriete tekenfilmfiguren uitbeeldde en we vergeleken haar gebaren dan met een plaatje van alle figuren uit de film op mijn telefoon. Afgelopen dinsdag lag S. weer in het ziekenhuis na een kort verblijf thuis… en ze sprak weer, met een stevige stemgeluid zelfs. Een mooie verrassing!