Ik volg dit jaar het werk aan de corsowagen Luchtspiegeling waarmee Corsoclub Culemborg gaat deelnemen aan het Fruitcorso in Tiel op 27 september. Het idee is dat ik elke week even kom kijken en een aantal tekeningen ga maken van de werkzaamheden. Deze reportage zal dus groeien de komende maanden.
Het ontwerp
Het ontwerp voor ‘Luchtspiegeling’ is gemaakt door Pieter Meeuwissen en Gonda van der Linden. In Het Kontakt/Culemborgse Courant werd het omschreven als ‘drie dromedarissen en een rotsblok’. Nu wil ik het geheim van ‘Luchtspiegeling’ niet verklappen, maar ik kan wel zeggen dat het niet gaat om een gewoon rotsblok. Hierboven zie je een tekening van het gipsmodel dat er is gemaakt – het deel voor de eerste wagen – hieronder het model voor het rotsblok. Op zijn kop, waardoor je alvast kunt zien dat er heel wat schuil gaat daarbinnen.
12 maart
De eerste tekening die ik maakte: de nog vrij lege hal. Achterin zie je het onderstel dat na het vorige corso helemaal kaal wordt gemaakt voor het nieuwe ontwerp.
Hier zie je Jan bezig met het gladslijpen van het oude onderstel. Jan is 80+, maar schrikt niet terug voor een avond tussen de vonken en de geur van heet staal en olie.
Paul last verstevigingsplaten op het oude onderstel. Het nieuwe ontwerp zal een stuk zwaarder zijn dan de vorige: uiteindelijk zal het zo’n 5000 kilo moeten dragen.
Richard en Frits buigen ijzeren staven in de juiste vorm voor een van de poten van de dromedaris. Elke poot is anders en er moeten er twaalf worden gemaakt. De verschillende gebogen staven worden samengelast tot complete poten. Zo gaat het ook voor de romp, de nekken en de koppen van de dromedarissen.
19 maart
Eric zaagt stalen profielen op de juiste lengte. Er zijn heel wat stevige profielen nodig om de hele constructie te dragen. Zo moet er een compleet nieuw onderstel voor een nieuwe wagen worden gemaakt, want het ontwerp bestaat dit jaar uit twee wagens.
26 maart
Een stilleven op één van de werktafels. Op deze tafel werden stalen staven gebogen tot poten, romp, nek en kop van de kamelen. Je ziet een model van een kameel gemaakt van schuim en tape en een papieren kameel. Op het ruitpatroon op tafel is met de rode, blauwe en grijze lijnen de profielen aangegeven die gebogen moeten worden. Ik begreep dat de meeste profielen gebogen zijn, en dat in de volgende stap de onderdelen worden samengevoegd tot kamelen.
Meesterontwerper en -buiger Richard kwam met slecht nieuws over zijn gezondheid, zodat de Corsoclub hem een tijdje moet missen. We wensen hem veel sterkte en beterschap.
Het onderstel van de corsowagen in afwachting van verdere constructie. Er wordt de nodige hydraulica en elektronica ingebouwd om het geheel te laten bewegen en rijden, via een besturing met afstandsbediening. Er wordt flink aan geslepen en gelast.
Gert en Anton passen nieuwe onderdelen op het nieuwe onderstel voor de tweede wagen. Ik geef toe dat me het nodige is uitgelegd over wat er aan techniek wordt aangebracht, maar dat het me helemaal is ontschoten. Ik zal volgende keer beter opletten. In elk geval gaat het om flinke stalen onderdelen waar heel wat laswerk in zit.
Een fascinerend ding is dit ‘zadenbord’. De hele corsowagen moet natuurlijk kleur krijgen – er mogen alleen planten, zaden, fruit en groenten worden gebruikt die in Nederland groeien. In het zadenbord zitten 150 zakjes met zaden om de kleur ervan de kunnen zien en te besluiten welke zaden er ingekocht moeten worden.
Het zadenbord was aan een opfrissing toe: veel zaden waren verkleurd, verpulverd en aangevreten door muizen. Gonda en Ilse zijn bezig met het op orde maken van het bord. Probleem voor de corsowagen waaraan wordt gewerkt: blauw!
2 april
Langzaamaan ontstaat een van de drie kamelen: de profielen van de poten, romp en hals zijn gebogen en worden samengesteld tot één geheel. Frits en Rob bekijken het resultaat tot nog toe (de hals en de kop ontbreken nog).
Hier wordt vergaderd over de ‘figuratie’ rond de wagens. Dit houdt best veel in, zo bleek: de acteurs die rond de corsowagens zullen optreden, het verhaal dat wordt verteld, de kostuums (de maten, de kleuren en ook belangrijk: goede schoenen), de muziek (de compositie, de synchronisatie met de beweging op de wagen, de afstemming tussen de muziek op de twee wagens…). Belangrijk: wat te doen bij oponthoud tijdens het corso en net zo belangrijk: hoe wordt ervoor gezorgd dat het hele samenspel van acteurs, muziek en wagens op zijn best is bij het passeren van de jury.
In elk geval voldoende onderwerpen om de komende maanden over te tekenen. Al luisterend en tekenend verloor ik de verhoudingen een beetje uit het oog, ook omdat ik zoveel mogelijk deelnemers op het papier wilde krijgen dus ik moest ze een beetje krimpen… Ik besloot een tweede poging te wagen, maar had de indruk dat de vergadering al op zijn eind liep dus ik ging snel te werk – het resultaat zie je hieronder.
9 april
De groeiende verzameling aan producten die uiteindelijk de corsowagen kleur zullen geven: zaden en vruchten van onder andere de amberboom (Liquidambar), maïs, platanen, elzen en lariksen. De mensen van de corsoclub zullen bij elke stap buiten de deur wel een tasje bij zich hebben en goed kijken wat er op de grond te vinden is.
Nog altijd veel zwaar constructie- en laswerk in de hal. Paul is de lasser van dienst, Hans houdt de boel in de gaten. Dit wordt het deel van de constructie die het grote rotsblok moet dragen en op moet tillen.
Koffiepauze. Nu nog met veel mannen en slechts één vrouw, maar als het constructiewerk achter de rug is, dan kan ik meer dames in de hal verwachten, zo is mij verzekerd.
16 april
De eerste keer dat ik ’s middags de constructiehal bezocht. Zonder mijn gebruikelijke materialen, en dat viel niet mee: het papier was zowel te ruw als te glad, de verf droogde niet, het potlood hield niet over de verf, de inkt bleek niet watervast. Maar het gaat natuurlijk om de bouw van de wagen. Jan en Frits waren druk bezig met de dromedaris. Een nauwkeurig klusje, waar ze al een hele tijd aan werken. En dan moeten er hierna nog twee dromedarissen worden gemaakt!
De hydrauliek wordt op een van de onderstellen geïnstalleerd. Ik ben er allang achter dat er heel wat komt kijken bij het laten rijden en bewegen van een corsowagen.
Een snelle schets van de hal met de mannen die bezig zijn met het frame van de dromedaris en met Gonda die een foto van het werk maakt. Nadeel van een foto: het frame bestaat uit staaldraden die op de foto wegvallen tegen de achtergrond. Dat kan op een tekening beter – die tekening maak ik nog een keer.
Gonda en Irene aan het werk om het zadenbord te reorganiseren. Op alfabet of kleur, op leverancier of verkrijgbaarheid rangschikken – dat is de vraag. Probleemkleur voor de corsowagen is nog altijd blauw, daar moeten creatieve oplossingen voor worden bedacht. Tip voor corsobouwers op zoek naar fel oranje: gedroogde wortel. Tip voor tekenaars die met aquarel werken: zorg dat de inkt van je pen watervast is.
Wordt vervolgd…