As you now, every two weeks, I make drawings for the children in the Prinses Máxima Centrum, the Dutch national centre for children oncology. Last Wednesday is was a special day… I went into the room of R., a 18 years old young lady, that I met for the first time. Her mother became very emotional when I presented myself. I am not used to having reactions like that from parents, so I asked if anything was wrong. It turned out that a year ago I made a drawing for R. when we ‘drew at a distance’ (children could sens us a text message and we sent drawings by mail). This drawing meant a lot to R., and now all these emotional memories came back. We often have no idea what our drawings can do.
Also, last Wednesday, I made drawings for several Ukrainian children.The PMC have brought 25 children from Ukraine to Utrecht to continue their treatments in a safe environment. Communication was difficult (via Google Translate) and especially the mothers were still a bit confused by the sudden departure and by everything and everyone they have left behind. The children reacted like all children: they were happy with their drawings.
I have often said it, and I repeat it: the children make me happy, too!
Zoals jullie weten, teken ik elke twee weken voor de kinderen in het Prinses Máxima Centrum in Utrecht, het nationale centrum voor kinderoncologie. Afgelopen woensdag was het een aparte dag… Ik kwam op de kamer bij R., een 18-jarige jongedame, die ik nog niet eerder had gezien. De moeder van R. reageerde buitengewoon emotioneel toen ik me voorstelde. Dat ben ik niet gewend, dus ik vroeg of er iets aan de hand was. Nu bleek dat ik vorig jaar een tekening voor R. had gemaakt via ’tekenen op afstand’ (kinderen konden ons toen appen en wij stuurden de tekening dna op via de post), waar R. destijds veel steun aan had gehad. En nu kwamen die emotionele herinneringen weer terug – vaak hebben wij geen idee wat een tekening kan doen.
Ook maakte ik woensdag tekeningen voor een aantal Oekraïense kinderen. Het PMC heeft 25 kinderen met kanker naar Nederland gehaald om hun behandeling daar in een veilige omgeving voort te zetten. Communicatie ging lastig (via Google Translate) en vooral de moeders waren nog van slag door het plotselinge vertrek en alles en iedereen die ze hadden moeten achterlaten. De kinderen reageerden net als alle andere kinderen: blij met hun tekening.
Ik zei het al vaker, en ik herhaal het nog maar eens: de kinderen maken mij ook blij!
More info/meer info: Stichting Tekenen voor Kinderen