When I tell people about my volunteer work at the Prinses Máxima Centrum (the dutch national center for treatment of children with cancer), they often ask me if that isn’t an emotionally hard work. Well, it is, sometimes. I see children that are terribly sick, of course, but I also see many children that get better and stronger each time see them. Yesterday was a typical day with good and bad news. R. was in the hospital for his last treatment: he is clean of cancer cells. R. was among the children for whom I made a drawing the very first time I visited the hospital, one week after its opening in June 2018. He gave me a four leave clover to decorate my bag. Later in the day, I met E. – a bad surprise, because I thought he was cured. He had passed some hard weeks in several hospitals. Doctors could see that he was clean of cancer cells, but he suffered from all kinds of problems. At last, they found out he had a huge blood clot close to his heart. He was operated and is now recovering in the hospital – only when he can pass the night without extra oxygen, he is allowed to go home. So every visit brings good as well as bad news. The children, however, are always happy and smiling when I make them a drawing. So, is it such an emotionally hard work? Sometimes it is, but it feels so good to do it.
Wanneer ik mensen vertel over mijn vrijwilligerswerk bij het Prinses Máxima Centrum (het nationale centrum voor onderzoek en behandeling van kinderkanker), vragen ze me vaak of het emotioneel niet heel zwaar is. Nou, soms wel. Ik zie natuurlijk heel zieke kinderen, maar ik zie ook veel kinderen die elk keer als ik ze zie, beter en sterker zijn geworden. Gisteren was een typische dag met goed en slecht nieuws. R. was in het ziekenhuis voor zijn laatste behandeling: hij is helemaal schoon. R. was één van de kinderen voor wie ik een tekening maakte op de allereerste dag dat ik in het Prinses Máxima Centrum tekende, vlak na de opening van het ziekenhuis in juni 2018. Hij gaf me een klavertje-vier om mijn tas mee te versieren. Later die dag zag ik E. – een nare verrassing, want ik dacht dat hij helemaal genezen was. Hij had enkele zware weken in verschillende ziekenhuizen achter de rug. De artsen konden zien dat hij nog schoon was van kankercellen, maar hij leed aan allerlei kwalen. Uiteindelijk bleek hij een enorme bloedprop vlakbij zijn hart te hebben. Hij is hieraan geopereerd en herstelt nu in het ziekenhuis – hij moet eerst een nacht kunnen doorslapen zonder extra zuurstof voordat hij naar huis mag. Zo zie je: elk bezoek aan het ziekenhuis brengt goed en slecht nieuws. Maar de kinderen reageren altijd blij en met een lach op de tekeningen die ik voor ze maak. Dus, is het emotioneel zwaar werk? Soms wel, maar het is prachtig om het te mogen doen.