Gisteren ging ik voor de honderdste keer tekenen voor de kinderen in het Prinses Máxima Centrum in Utrecht, het nationale centrum voor kinderoncologie. Ik kom er al sinds de opening van het ziekenhuis in 2018, namens de stichting Tekenen voor Kinderen. Elke woensdag wordt er door ons getekend, de ene week door mijn collega Joshua (en de eerste jaren door Dolph), de andere week door mij. Jazzlin wilde wel met mij en haar knuffelhond op de foto op deze honderdste keer. Normaal gesproken noem ik geen namen en maskeer ik die op foto’s van de tekeningen, maar dat wilde Jazzlin niet: zij zoekt namelijk volgers voor haar YouTube-kanaal! Ga dat zien!
Yesterday, I went to the Prinses Máxima Centrum, the Dutch national center for childrens oncology, for the 100th time. I make drawings for the children in the hospital from the moment the hospital opened its doors in 2018, on behalf of the foundation Tekenen voor Kinderen (Drawing for Children). Every wednesday, we draw in the PMC, the one week my colleague Joshua (the first years Dolph), the other week I. Jazzlin was willing to pose with her dog and me on this 100th occasion. Normally, I don’t mention names and I mask them on pictures I take of my drawings, but Jazzlin didn’t want that: she is looking for new followers for her YouTube-channel! Go and see it!
Behandelingen in het PMC duren vaak erg lang en dus zie ik veel kinderen best vaak, wat ik een van de mooie kanten vind van het tekenen in het PMC. R. is er daar eentje van. R. heeft een gezellige familie, en op woensdagmiddagen kunnen ze vaak allemaal bij elkaar zijn. R. en zijn grote broer hebben een dure smaak wat auto’s betreft – terwijl hun vader trots is op zijn middenklasser uit 2007, kijken zij liever naar Lamborghini’s. In de tijd dat ik R. zie, heeft hij ook een zusje gekregen – ik tekende een portretje van haar toen ze pas een paar weken oud was. Volgens de vader gaat zijn dochter steeds meer op dat portretje lijken.
Treatments in the PMC take a long time and so I see a lot of children quite often – one of the beautiful aspects of working in the PMC. R. is one of them. R. has a nice familiy, and on wednesday afternoons they can often be together. R. and his big brother have an expensive taste of cars – while their father is proud of his middle-class from 2007, they prefer looking at Lamborghinis. In the time I have seen R., he got a baby sister – I drew a portrait of her when she was only a few weeks old. The father tells me that his daughter starts to look more and more like that portrait.
Deze tekening van de Disney-figuur Mirabel (uit de film Encanto) maakte ik voor D. Zij had het gisteren niet gemakkelijk. Doordat ze al zo lang in bed ligt, zijn de pezen en spieren in haar benen verkort en daarom moeten haar benen elke dag een flinke tijd in een spalk om alles weer op te rekken. Dat is vreselijk pijnlijk. Gelukkig kon deze tekening haar wat afleiden en zelfs een beetje opvrolijken. Daar doen we het allemaal voor.
I made this drawing of Disney-character Mirabel (from the Encanto movie) for D. She didn’t have an easy day yesterday. Because she has been in bed for so long, the muscles and tendons in het legs have shortened and to cure that, her legs have to be in braces every day, to stretch everything. That is very painful. Fortunately, this drawing could distract her a little and it could even cheer her up. That is why we do this.
Een paar cijfers. Ongeveer 35 tekenaars tekenen namens de stichting Tekenen voor Kinderen op ruim 75 plekken in Nederland voor kinderen. Het afgelopen jaar waren dat meer dan 1200 tekensessies. Gisteren tekende ik dus voor de honderdste keer in het Prinses Máxima Centrum en – vraag me niet waarom ik dat bijhoud – ik maakte er tot en met gisteren 2088 tekeningen.
A few figures. Around 35 artists draw for children on behalf of the foundation Tekenen voor Kinderen, at more than 75 places. Last year, we had more than 1200 drawing sessions. Yesterday, I drew at the PMC for the 100th time and – don’t ask me why I keep a record of this – I made 2088 drawings so far.